Strunofonie to cykl eksperymentalnych utworów skomponowanych na nietypowe instrumenty strunowe – cytry, autoharfę, cymbały chińskie, valihę, bałałajkę, psałterium, banjo czy guzheng – w wykonaniu Wojciecha Błażejczyka. Część z nich pochodzi z płyty “Muzyka strun” kompozytora, wydanej przez Chopin University Press w 2022 roku.
W strunofoniach najważniejsze jest samo brzmienie strun – często preparowanych, pobudzanych do drgań za pomocą pałek, palców, smyczka, metalowych pręcików i innych obiektów. Stosując niestandardowe techniki wydobycia dźwięku i preparację można wydobyć ze strun zupełnie nieoczekiwane brzmienia i faktury dźwiękowe, zaburzając w pewnym stopniu fizykę drgań. Tymczasem, zgodnie z teorią strun w fizyce, każdy obiekt we wszechświecie, cała materia, stworzona jest z bardzo małych strun, tak małych, że nie możemy ich dostrzec, jednak ich wibracje można zaobserwować w postaci masy, grawitacji, siły magnetycznej. Tak więc różnica między człowiekiem, drzewem czy kamieniem leży tylko w ułożeniu strun i charakterze ich wibracji.